Gisteren is Isaya 4 jaar geworden! Ik weet dat ik het om de haverklap zeg, maar ooo wat gaat de tijd snel. Mijn kleine baby… Ze heeft het onwijs naar haar zin gehad en is ook wel klaar voor deze nieuwe fase. Omdat ze zo op de valreep jarig is, start Isaya pas na de zomervakantie op school. Er zal van alles gaan veranderen, voor haar en ook voor ons. En voor mijn blog ook, want we hebben besloten dat Isaya dan niet meer herkenbaar in beeld zal worden gebracht op mijn website en op social media. In deze blogpost leg ik uit waarom.

Mijn kinderen op het internet

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geen oordeel heb over bloggers, Instagrammers, YouTubers of andere mensen die hun kinderen herkenbaar in beeld brengen op internet. Ik denk dat iedereen daar zelf een keuze in kan maken, uitzonderingen daargelaten.

Ik ervaar Instagram als een hele fijne, warme ontmoetingsplek, waar moeders en vaders elkaar steunen, tips geven, inspireren en positief bekrachtigen. Ik vind het zo bijzonder dat, als ik een vraag stel over iets waar ik tegenaan loop of als ik op zoek ben naar een product voor mijn kinderen, er dan allemaal mensen zijn die klaar staan om mee te denken en hun tips en ervaringen te delen. Ook vind ik het maar wat lief dat, als ik een foto van mijn kroost post, er zoveel mensen zijn die wat aardigs te zeggen hebben over hetgeen waar mijn hart van overloopt. Foto’s van mijn kinderen delen doe ik omdat ik mijn meisjes zo belachelijk leuk vind en dat het liefst de hele dag van de daken roep. Op Instagram kan dan. En op mijn blog vind ik het leuk om andere ouders te inspireren, op allerlei verschillende manieren. Persoonlijke foto’s, foto’s die laten zien hoe wij het doen, helpen daarbij.

Toverbal

Toen Isaya klein was, was het net een toverbal. Natuurlijk leek ze toen al op wie ze nu is. Maar haar gezichtje was ook nog volop in beweging. Bij Alela is het nu hetzelfde: ze verandert iedere dag. Maar nu Aya ouder is, wordt ze steeds meer zichzelf. Steeds meer kenmerkend Isaya. Natuurlijk mag ze aan de wereld laten zien wie ze is. Daar mag ze trots op zijn. Maar ze heeft ook het recht om dat niet te doen. Om haar privacy te beschermen. En omdat ze dat nu nog niet zelf kan, hebben wij besloten dat voor haar te doen. De start op school is wat ons betreft een natuurlijke overgang naar een leven dat meer van haar is en niet zonder meer “toegankelijk” is voor anderen.

Toestemming

Het afgelopen jaar vroeg ik Isaya steeds “mag ik een foto van je maken?” als ik een plaatje wilde schieten. Of het nu om een samenwerking of gewoon een plaatje voor onze familie app ging: ik vroeg steeds toestemming. Als ze het goed vond, maakte ik een foto, zo niet, dan niet. Vorige week zei ze “Ik wil niet meer op de foto”. En hoewel ze de volgende dag vroeg of ik een foto van haar wilde maken, sloot haar uitspraak van de dag ervoor aan bij mijn eigen gevoel: dat het tijd was om haar meer online privacy te geven.

Ik merk namelijk ook dat ik het niet meer altijd prettig vind dat mijn foto’s op Instagram worden gedeeld door bedrijven, zonder mijn toestemming. Sommige bedrijven vragen netjes vooraf of ze een foto mogen reposten en met andere bedrijven heb ik afspraken hierover – bijvoorbeeld als we met elkaar samenwerken. Maar soms wordt een foto waar de meisjes op staan wel door 15 verschillende webshops en merken gedeeld, uit allerlei landen – zonder toestemming. En dat zijn dan alleen maar de accounts die mij taggen: geen idee hoeveel accounts mijn foto’s delen en dat niet doen. Ik vind dat ik Isaya daarvoor moet beschermen. Om de reden die ik eerder noemde – van het recht op anonimiteit – maar ook uit veiligheid.

Niet meer herkenbaar in beeld

Ik sprak erover met mijn vrouw – iets wat de afgelopen jaren regelmatig hebben gedaan rondom het delen van foto’s en informatie online – en zij was het met mij eens. Deze zomer zal ik al minder (tot geen) foto’s delen waar Isaya herkenbaar in beeld komt. Als ze straks start met school komt ze helemaal niet meer herkenbaar in beeld. Ik zal natuurlijk gewoon leuke tips over speelgoed, knustelspullen en kleding voor kinderen van haar leeftijd blijven delen. En ze komt nog wel op mijn Instagram en blog, maar dan zonder dat je haar gezichtje ziet. We hebben niet besloten dat dit “voor altijd” zo zal zijn of dat er geen uitzonderingen zullen zijn in de toekomst. Maar voor nu volgen we gewoon ons gevoel en dat kompas stuurt ons in deze richting.

Jammer?

Misschien zullen sommige lezers, volgers of bedrijven het jammer vinden. En ergens vind ik het ook jammer, want zoals ik al zei, ik fotografeer haar en deel haar foto’s omdat ik het leuk vind. Als ik naar haar kijk, denk ik “oooooo leukerd!” en dan wil ik dat vastleggen en delen met anderen, uit enthousiasme en liefde. Maar dat gevoel is voor mij niet echt relevant meer als het in tegenstrijd is met háár geluk en veiligheid. En misschien klinkt dat heftig, want haar geluk en veiligheid zijn voor zover wij weten nooit in het geding geweest. Maar ik wil dat natuurlijk ook gewoon voor zijn. Ik hoop dat jullie het begrijpen en ik hoop ook dat de ouders die er wel voor kiezen hun oudere kindjes herkenbaar in beeld te brengen onze keuze niet als kritiek ervaren, want zoals ik al zei heb ik daar geen oordeel over.

Alela nog wel herkenbaar in beeld?

Alela is nu 11 maanden en deze kleine toverbal zet ik voorlopig gewoon nog lekker met haar blije snoet op de foto. Ook daarin volgen we ons gevoel. En als er een dag kom waarop het niet meer 100% “goed” voelt om haar koppie online te delen, zullen we daar weer opnieuw een keuze in maken.