Soms lijkt het wel alsof je overal te kort schiet en nergens kunt voldoen aan de eisen. Eisen die jij stelt of de buitenwereld. Als werkende moeder is het flink zoeken naar een balans. Maar is die zoektocht eindeloos of is er een oplossing?

Ik ben altijd iemand geweest die alles super goed wilde doen. Als kind al: ik had niet gewoon tennisles – nee, ik trainde zes keer per week en speelde wedstrijd na wedstrijd in de brandende hitte op Curacao. Tijdens mijn studie was gewoon goed, niet goed genoeg: ik wilde perse die Cum Laude op mijn diploma. Toen ik eenmaal het werkende leven instapte na mijn studie, nam ik dat mee. Bij mijn eerste baan wilde ik teveel, te snel. Ik trof een leidinggevende die net zo in het leven stond, waardoor er niemand mijn grenzen meer bewaakte. Dat was een pittige levensles.

Tijdens mijn tweede baan ging dat beter. Ik had geleerd grenzen te stellen en had inmiddels ook leidinggevenden die daar sensitiever mee omgingen. Die wisselwerking is erg belangrijk, hoewel het natuurlijk niet van de buitenwereld zou moeten afhangen of jij wel of niet je grenzen aan kunt geven. Want hoe graag je het ook “goed” wilt doen, het mag nooit ten koste gaan van je geluk & gezondheid. Maar. Dat is moeilijk. Want dat kan betekenen dat je soms een stapje terug moet nemen, niet de beste bent of zelfs steekje moet laten vallen.

En daar zit de sleutel: het sluiten van compromissen. Maar daarover straks meer.

Zwanger & Full Time Werken

Toen ik zwanger werd van Isaya, realiseerde ik mij dat dit gevolgen had voor mijn carrière. Die uitgestippelde lijn, van leidinggevende naar manager, werd steeds minder zichtbaar. Maar ook steeds minder relevant. Natuurlijk genoot ik van mijn werk en haalde ik voldoening uit dingen die ik bereikte. Maar ik voelde ook heel sterk dat het allemaal niet half zo belangrijk was als dat kleine erwtje dat in mijn buik aan het groeien was.

Ik wist dat ik niet na drie maanden weer aan de slag wilde en ook dat ik niet meer fulltime wilde werken na haar geboorte. En ik wist ook dat dat gevolgen zou hebben. Dat ik dan genoegen zou moeten nemen met “minder” op het carrière en financiële vlak als ik “meer” wilde op het mama-vlak. Ik wist wat voor moeder ik wilde zijn – wat bij mij paste – en ik wist dat die compromis het waard was.

Mijn eigen uren

Uiteindelijk ben ik mijn eigen bedrijf gestart, zodat ik vanuit huis kon werken. Niet alleen omdat ik graag bij mijn dochter wilde zijn, maar ook omdat het beter bij ons gezin past. Nu werk ik ook full time, als zzp’er, maar ik ben alsnog 5 dagen per week bij mijn dochter. Ik kan mijn eigen uren indelen en mijn vrouw heeft alle ruimte voor haar carrière en studie. Als Aya ziek is, deel ik mijn uren anders in en als ik een persevenement heb neem ik haar meestal gewoon mee. Ik heb mijn werk om mijn kind heen gebouwd, in plaats van andersom. En dat brengt heel veel rust en voldoening.

Ik benadruk “wat bij mijn past” en “wat bij ons gezin past”, omdat mijn route niet jouw route is. Sommige vrouwen worden hondsdol als ze vijf dagen per week luiers verschonen, peuteruitbarstingen opvangen, mini sokjes bij elkaar zoeken, in een koude speeltuin staan en snotneuzen afvegen – en willen die knallende carrière. En dan zijn er een heleboel vrouwen die daar een beetje tussenin bewegen en leven.

Jouw zoektocht naar balans

Er is geen goed of fout, geen betere of slechtere mama. Dit is geen pleidooi om massaal ontslag te nemen en voor jezelf te gaan beginnen [want ook dat is keihard werken!]. Het gaat om het volgende:

Ten eerste dat je afweegt en vervolgens kiest wat goed past bij jou en je gezin. Die keuze maken kan lastig zijn, om echt je gevoel te volgen en niet af te gaan op “wat hoort” of wat anderen van je verwachten. En ten tweede – en dit is misschien nog wel moeilijker – je moet de consequenties accepteren.

Dat betekent waarschijnlijk, dat als je kiest voor minder werken omdat je bij je kindje wilt zijn, je carrière minder hard zal gaan en je ook minder te besteden hebt. Dat je moet gaan besparen, misschien wel de auto weg moet doen of moet verhuizen of minder op vakantie kan. Het betekent ook, dat als je wel (bijna) fulltime wilt werken, je dus dingen thuis zult missen en misschien minder relaxed reageert op je kindje na een lange werkdag.

En het betekent vooral dat als je het allebei wilt – carrière en kind – je geen van beide “perfect” kunt doen en dat je waarschijnlijk chronisch moe bent. Hé, welcome to #momlife. Je kunt niet iedereen op werk pleasen, daarna thuis nog 30 cupcakes met Peppa Pig erop bakken voor de driejarige verjaardag van je kroost, dan naar de sportschool huppelen voor je #fitmombod, om vervolgens ‘s avonds thuis De Leukste Partner van Nederland te zijn. Niet zonder krankzinnig te worden in ieder geval.

De compromissen zijn moeilijk, omdat ze ontzettend confronterend zijn. Misschien ben je gewend altijd een aai over je bol te krijgen van je baas. En nu ga je om half 5 naar huis of stap je de vergadering uit om te kolven en zucht je baas dan geïrriteerd. Of misschien vind je status en geld belangrijk of houd je onwijs veel van shoppen en kan dat opeens niet meer.

Feminisme en de werkende moeder

En er speelt nog een andere factor mee. De Factor Feminisme. Op de een of andere manier is het beeld bij veel vrouwen ontstaan dat feminisme betekent dat je het allemaal moet kunnen (hebben). Dus carrière, kind, bloeiend sociaal leven, hobby’s, spetterende relatie. Schandelijk als je iets anders insinueert. Ondermijnend als je suggereert dat vrouwen anders zijn dan mannen.

Ik word daar altijd een beetje kwaad van. Feminisme is niet dat je hetzelfde als een vent bent. Het betekent dat je zelf kunt kiezen wat je wilt doen of zijn. Of dat nou een thuisblijfmama of een carrièrevogel is. Ik ben getrouwd met een vrouw, dus neem nou maar gewoon van mij aan dat mannen en vrouwen niet hetzelfde zijn en dat daar helemaal niks mis mee is. Feminisme is geen vaststaand begrip of stramien waar je in moet passen. Het betekent keuze-vrijheid, binnen jouw natuurlijke mogelijkheden, de mogelijkheden die jij creëert en de mogelijkheden van de samenleving waarin je woont. Maar het betekent ook dat je bereid bent om de consequenties van je keuzes te dragen.

Mijn Balans

Ik kan je vertellen, je wordt een stuk gelukkiger als je naar je hart gaat luisteren, buiten de kaders durft te denken en keuzes gaat maken die echt bij jou & je gezin passen. Ik heb echter niet de waarheid in pacht. Balans is niet statisch, het is zoeken, aftasten, falen, leren, vallen, opstaan en sterker opstaan. Straks als de nieuwe meisjesbaby er is, wordt het weer opnieuw zoeken naar een balans. Maar de zoektocht naar balans in je leven als werkende moeder is zo waardevol en absoluut niet eindeloos.