Een tijdje geleden las ik op social media een berichtje van een vrouw die vertelde dat haar vader haar vroeger behandelde als een prinses. Een echte prinses. Eentje die later koningin wordt en over een koninkrijk gaat heersen. Hij legde haar dilemma’s en vragen voor, van mensen uit het koninkrijk, die zij dan vervolgens – als toekomstig ruler – ging oplossen. Zo leerde ze nadenken over allerlei belangrijke sociaal maatschappelijke problemen en tot oplossingen komen. Ik vind dit zo’n mooie manier van je prinses voorbereiden op het leven. Dus besloot ik dit een paar weken geleden ook met Isaya (bijna 4) te doen. Sindsdien spelen we regelmatig “koninkrijkje” en brengen we om & om dilemma’s “van het volk” in die we moeten oplossen. In deze blog deel ik Isaya’s oplossingen voor hedendaagse wereldproblematiek.
Je prinses voorbereiden door vragen te stellen
Er staan vreemdelingen voor de deur...Ze hebben een lange reis gemaakt om hier te komen. Maar de stad is vol. Wat moeten we doen?
Zonder te twijfelen zei Isaya: “Ze mogen wel bij mij wonen, in mijn kasteel! Hier is veel plek!”
En dan met dit koppie erbij:
Ik vroeg nog “moeten we ze niet wegsturen?” Dat vond ze me toch een rare vraag. Waarom zou je mensen wegsturen? Al helemaal omdat ze een lange reis hebben gehad. We moesten ze eten geven en een bedje.
Mijn hart ontplofte zowat van liefde voor dit hartekind, toen ze dit allemaal zei. Ze is zo’n sociaal diertje, zo liefdevol, open en enthousiast. Meestal maakt mij dat heel trots en blij. Soms maakt het mij ook bang. Ze laat mensen altijd binnen: ze mogen altijd komen spelen in haar huis en in haar kamer. Maar ze laat ze ook emotioneel binnen: niks maakt haar gelukkiger dan omringd zijn met familie en vrienden. En niks maakt haar verdrietiger dan als ze weer vertrekken. Ik houd mijn moederhart vast voor het grote hart van mijn kleine dochter.
De mensen hebben honger, maar ze hebben geen geld...Hoe moeten ze nu eten?
Ook hierop zei ze gelijk “ze mogen wel bij mij eten!”. In de dagen erna stelde ik dit dilemma op verschillende manieren aan haar voor en iedere keer gaf ze eenzelfde soort antwoord: “ik heb wel eten voor ze!” en “ik kan wel eten voor ze kopen in de supermarkt!”
De vertaalslag naar de huidige vluchtelingenproblematiek en wereldhonger is natuurlijk zo gemaakt. Uiteraard is het niet haalbaar/houdbaar als de koningin iedereen opneemt in haar kasteel en eten voor ze koopt. Maar de boodschap is: ik heb veel (of meer) van iets dat jij niet hebt en dus kan ik dat met jou delen, zodat jij ook wat hebt. Waarom? Simpel, je bent een mens in nood.
In de dagelijkse werkelijkheid vindt mijn bijna-vier-jarige dochter “delen” vaak heel moeilijk. Als ik bij mezelf te rade ga en naar de huidige toestand van de politiek en maatschappij kijk, zie ik natuurlijk dat dit super menselijk is. Delen gaat (gevoelsmatig) in tegen de natuurlijke behoefte van de mens om te overleven, ten koste van alles. Maar het is ook een grote oorzaak van veel problemen in de wereld. Ik vind (oefenen met) delen daarom een heel belangrijk onderdeel van opvoeden.
De bakker en de fietsenmaker hebben ruzie....Hoe kunnen we het oplossen?
Isaya besloot dat ze wel even met ze ging praten. Want dat was natuurlijk geen doen. Wat ze dan tegen ze zou zeggen? “Stop hou op. Ruzie maken is niet leuk. Word maar weer vriendjes”.
Doordat Isaya zo’n (hoog)sensitief meisje is, is ze ook vaak bezig met “conflicten”. Als ik haar ophaal van de peuters vertelt ze graag over haar dag: wat ze heeft verteld in de kring, wat ze heeft gegeten, waar ze heeft gespeeld en met wie. En dan komen De Intriges: wie was onaardig, wie heeft geslagen, wie is niet meer haar beste vriendin. Het geeft mij echt een voorproefje op haar tienerjaren: soms kun je op jonge leeftijd al voelen waar later de aandacht naar toe zal gaan. Ik ben bang dat ik nog vele emotionele drama’s zal moeten opvangen. Maar het is fijn om te horen dat haar intentie oplossingsgericht is 😉 We lezen haar ook voor uit de prentenbijbel en veel verhalen gaan uiteraard over lief zijn voor elkaar en anderen helpen.
De mensen gooien afval op straat...Wat kunnen we hier aan doen?
“De Aarde” is een dagelijks onderwerp bij ons thuis. We proberen Isaya goed uit te leggen wat wel en niet “goed is voor de aarde”. De lampjes en de kraan gaan uit, want dat is beter voor de aarde. We recyclen om dezelfde reden. We eten geen beestjes en gooien niks op straat, want dat is niet fijn voor de planten en de dieren. Het concept is soms nog wat verwarrend voor haar, want “waar is de aarde ook alweer?” en woont haar mooie balletjuf eigenlijk wel op aarde? Ik heb haar een tijdje terug kinderfilmpjes met uitleg over de planeten laten zien en we lezen af en toe uit haar planetenboek. Dat helpt om een concept op te bouwen in haar hoofd.
Lees ook: Manieren waarop je NU groener kunt leven
Verder gaan we af en toe, gewapend met zakken en handschoenen, de straat op om plastic te rapen. En dan leg ik uit dat de eendjes en andere diertjes heel blij met haar zijn, omdat ze nu niet meer per ongeluk plastic kunnen inslikken. Ook leg ik uit dat de plantjes beter kunnen groeien als er geen afval op straat ligt.
Misschien vind je het heftig, om een klein kind al zo bewust te maken van het milieu. Maar het is nodig: haar generatie moet alle schade die onze en vorige generaties hebben aangebracht oplossen, wil er een leefbare planeet zijn voor haar kinderen en kleinkinderen. Milieubewuste kinderen opvoeden is onze enige hoop op die leefbare planeet.
Isaya’s antwoord was dus logischerwijs ook dat we tegen de mensen moesten zeggen dat het afval op straat gooien niet mag en dat we het moeten opruimen.
Ik ben trots op dit linkse prinsesje. We moeten nog wat doen aan delegeren en grenzen stellen. Maar dat komt wel. Voor nu ben ik blij dat we een sociale, milieubewuste prinses voorbereiden op een wereld die dit soort prinsessen hard nodig heeft om te kunnen overleven.
Ik ben benieuwd welke dilemma’s jij je kinderen zou voorleggen. Welke onderwerpen en eigenschappen vind je belangrijk? Oftewel, hoe zou jij je prins of prinses voorbereiden?
