Ik herinner mij nog goed hoe mijn moeder op een grote stoel zat, als ze zat te bellen met haar zussen in Nederland. Die telefoon – eerst nog zo’n echt draai-dring en later eentje met knoppen – zat natuurlijk aan een koord vast en je er kon hooguit een meter mee lopen. Ook herinner ik mij onze platenspeler en de dag dat mijn vader met onze eerste cd-speler thuiskwam. Ik lag graag naast dat enorme apparaat op de grond, met een koptelefoon, muziek te luisteren. En dan de internetverbinding… Iedereen van mijn en oudere generaties kent dat typische geluidje en de traagheid nog wel! En moet je ons nu eens zien… Mijn kinderen groeien echt in een compleet andere wereld op! Zijn we massaal smartphone verslaafd?

Ik bel je op je cell

Ik ben opgegroeid op Curaçao en ik herinner mij dat, toen ik wat ouder was, mensen een “cellular” kochten of kortweg: een cell. Ik bel je op je cell. Mega interessant. Dat was zo’n gigantisch apparaat en daarna, nog veeeeel cooler: zo’n klapding. Mijn tennisleraar had er een. Wat kon je ermee? Bellen. Als er beltegoed op stond natuurlijk. Of je het ook echt deed? Niet vaak. Het was duur. Ik dacht er als kind nooit aan dat ik er ook een zou willen hebben. 

Schermtijd- biecht

Schermtijd, ik denk er regelmatig over na. En ik voel mij er ook regelmatig schuldig over. Als ik voor de zoveelste keer op een dag naar dat schermpje staar. PLIEP. Een Whatsappje. PLIEP PLIEP. Een e-mail. PLIEP PIEP PIEP. Hé, er heeft iemand geboden op Marktplaats.

Ik check even hoe laat het is. Ik zet een muziekje aan. Ik swipe even naar rechts, om de “hoogtepunten” van het sensatienieuws te bestuderen, want je weet maar nooit. En laat de temperatuur nog even checken voor we de deur uit gaan. Ach, ze doen weer iets schattigs, de meiden. Ik maak gauw een foto. Of een filmpje. Of een IG story. Ik maak een mental note om ’s avonds nog even wat foto’s te bewerken.

Waar zit toch dat ene kindercafé? En zou die ene winkel vandaag open zijn? Zou ik hetook online kunnen kopen? Ik google het allemaal even. Gelijk even kijken of de facturen al zijn betaald. Hoe gaat het met de bezoekersaantallen vandaag? Even mijn WordPress app checken. 

Och kijk nou, wat een schattige baby, van die ene Instagrammoeder, ik weet haar echte naam niet, maar ze is altijd zo lief. Even liken en commenten: hartjehartjehartje O em Gee wat een snoepje! Ik ben getagd in een Huff Post artikel op Facebook. Even lezen. En in een meme. Man, wat houd ik van memes! Heerlijk, dank voor de tag, schattie…

Smartphone verslaafd?

Zijn we massaal smartphone verslaafd? Ja. No doubt about it. De smartphone is een verlengstuk geworden van ons. De deur uit zonder mobiel? No way. Los van het ongemak – je kunt niks meer opzoeken, niemand bellen, geen foto’s maken – geeft het ook gelijk een gevoel van onveiligheid. Wat als er een noodsituatie is? 

In verzet?

Ja en Nee. Ik heb de Schermtijd-optie van mijn telefoon uitgezet. Ik kreeg er zo’n naar gevoel van, om iedere week te zien hoeveel uur ik op mijn mobiel had gezeten. Stond er 3 uur en 45 minuten dan voelde ik mij gelijk een slechtere moeder dan de week ervoor, toen er 2 uur en 58 minuten stond. Dat vind ik onzin, dat een apparaat mij vertelt of ik wel of geen goede moeder ben.

Mijn IPhone is niet alleen mijn cd-speler en telefoon, het is ook mijn manier om direct toegang te hebben tot informatie. Maar belangrijker nog: het is voor mij een manier om verbonden te blijven met vrienden, maar ook met andere moeders, via Instagram. Er wordt met enige regelmaat beweerd en bewezen dat social media ons asocialer maakt. Maar mijn persoonlijke ervaring is echt anders. Tot slot komt een groot deel van mijn inkomsten uit mijn telefoon.

---

Een goede telefoon en telefoonabonnement zijn voor mij daarom cruciaal. Met Sim Only van Simyo heb je maximaal grip op je abonnement en kosten. Je bepaalt helemaal zelf hoeveel belminuten en internet je wilt en kunt dit maandelijks gratis bijstellen. 

---

Smartphone verslaafd en echte aandacht

Maar ik vind het wel belangrijk om kritisch te blijven kijken naar mijn telefoongedrag. Als je in de speeltuin staat of op straat loopt, moet je er gewoon met je kop bij zijn. Een ongeluk zit in een klein hoekje. En het feit is: als ik naar mijn schermp kijkt, kijk ik niet naar mijn kind. Maar het draait niet alleen om veiligheid. Echte aandacht voor mijn kinderen, in het hier en nu, is zo ontzettend belangrijk. Ik wil dat mijn meiden zich gezien en gehoord voelen door mij. Smartphone verslaafd zijn zit dat natuurlijk in de weg! En dan is er nog een opvoedkundig stukje: wat voor voorbeeld wil ik mijn dochters geven? In ieder geval niet dat het oké is om de hele dag met je snuit voor een scherm te zitten!

De afleider of oplader?

Mijn IPhone is een enorme afleider. Toen ik met de jaarwisseling besloot om daar verandering in aan te brengen, liep ik in januari gelijk tegen een probleem aan. Ik liet mijn telefoon boven liggen, als ik met de meiden ging eten, spelen, leven, doen. Maar als ik dan liedjes van Nijntje wilde aanzetten of een foto wilde maken, kon dat niet. Ik heb geprobeerd weer met de cd-speler en camera te werken, maar daar was ik zó veel extra tijd aan kwijt, dat het niet bijdroeg aan quality time met mijn kids. Mijn Smartphone zorgt ervoor dat ik minder tijd en energie kwijt ben aan “gedoe”. Het is dus niet alleen een afleider, maar ook een oplader. 

Wat is dan wél de oplossing?

Er zijn verschillende kleine aanpassingen die je kunt maken om minder op je telefoon te zitten:

• Verwijder alle apps die je niet of nauwelijks gebruikt of niet écht nodig hebt of heel veel plezier/steun uit haalt.
• Maak mappen aan op je scherm, waar je apps in onderverdeelt. Zo heb je een “leeg” en overzichtelijk scherm. Niet alleen kun je apps zo gemakkelijker terugvinden, maar je ziet ze ook niet iedere keer dat je je telefoon opent, waardoor je minder geneigd bent ze “zomaar” te openen.
• Zet via je instellingen alle notificaties uit. Zorg ervoor dat apps, je niet kunnen storen met geluidjes of berichten. Zeker van social media apps!
• Als je veel tijd kwijt bent op/aan een bepaalde app, maar er niet echt plezier uit haalt, verwijder deze dan voor minimaal een week van je telefoon: kijk eens wat er gebeurt.
• Haal je telefoon uit je zak. Als je je mobiel voortdurend binnen handbereik hebt, pak je ‘m sneller [om even “iets” te checken]. Als hij verder weg ligt (of, onderweg, in je tas) dan kan dat niet en ben je je ook beter bewust van hoe vaak je die impuls voelt.

Ons wiebelbrein is smartphone verslaafd

Het menselijk brein is gericht op afleiding. We zijn er altijd naar op zoek. De mobiel is in die zin een uitkomst voor ons wiebelbrein. Maar smartphone verslaafd zijn is geen gezonde uitkomst. We zijn beter af met zo min mogelijk schermtijd: zowel kinderen als volwassenen. Zoals ik het aan mijn bijna vierjarige dochter uitleg, als ze vraagt waarom ze niet iedere dag een filmpje mag kijken:

Je hersenen willen van alles zien en voelen en proeven en ruiken en beleven. Ze willen bewegen! Als je lekker aan het spelen bent of buiten bent, kan dat. En daar worden je hersenen blij van. Als je naar een schermpje kijkt, staan je hersenen een beetje stil. Daar worden ze niet blij van. 

Dat is dan ook gelijk mijn laatste tip: zoek afleiding voor je wiebelbrein. Onderneem activiteiten die je niet doen denken aan je mobiel. Ga naar buiten. Spreek met mensen af. Geef je hersenen de ruimte, om te spelen, proeven, ruiken, voelen en beleven. Laat ze bewegen. Daar word je blij van!

Ad: Paid