17 maart zijn de verkiezingen! Mijn column van dit weekend, in de regionale dagbladen gaat daar natuurlijk over. En omdat ik hoop dat zoveel mogelijk mensen gaan stemmen voor een gezonde planeet woensdag vonden mijn redacteur en ik het een leuk idee om mijn column voor een keer ook hier te delen, op mijn blog. Dus als je wilt weten wat ik dit weekend in de krant schreef over klimaatadaptie en de naakte molrat, lees dan gauw verder!
De belangrijkste verkiezingen ooit vinden over enkele dagen plaats en iedere keer als ik ergens het woord ‘klimaatadaptie’ lees, moet ik denken aan de naakte molrat. Dit diertje (iets kleiner dan 10 cm) zou het namelijk super goed blijven doen, op een steeds verder opwarmende aarde. Als orkanen, cyclonen en tyfonen aan de orde van de dag zijn. Als voedsel schaars is. Als de lucht zo vol kooldioxide zit dat onze hersenen en lichamen aftakelen. Als sommige delen van de wereld overspoeld worden door water en andere delen door klimaatvluchtelingen. Dan leeft en knaagt de naakte molrat rustig door.
Deze koudbloedige zoogdieren leven namelijk in een ondergronds netwerk van uitgegraven tunnels en kamertjes. Daar heb je geen last van alles wat boven je raast en kolkt. Naakte molratten eten plantaardig (knollen en wortels, die gewoon doorgroeien terwijl eraan wordt geknaagd) en ze eten ook hun eigen poep. Super circulaire wezen dus. Daarbij kunnen ze overleven met heel weinig zuurstof. Ze kunnen zelfs 18 minuten hun adem inhouden. Fijn als het CO2-gehalte blijft toenemen en de luchtkwaliteit blijft verslechteren. De naakte molrat kan ook ontzettend goed tegen de hitte (hij woont in de hete, droge woestijnen van Oost Afrika). Onmisbare eigenschap op een opgewarmde planeet. Verder voelt de naakte molrat nauwelijks pijn, is hij resistent tegen kanker en wordt hij best oud voor een knaagdier (zeker 30 jaar).
Tot slot zijn naakte molratten super gestructureerd in hun overleving: ieder beestje heeft zijn eigen taak in een kolonie. En ze vinden het niet erg om hutjemutje op elkaar te leven. Kortom, de naakte molrat is helemaal klimaatadaptie-proof. Nou zal je mij niet horen zeggen “be smart, be like de naakte molrat”. Ik ben persoonlijk al afgehaakt bij het eten van ontlasting. Maar ik vind het wel heel interessant om over dit soort dieren te lezen (dit zijn de verhalen die ik voorlees aan mijn kinderen voor het slapengaan, red.)
Want: we zíjn geen naakte molratten. En ik wil ook nooit als een naakte molrat moeten leven. En ik wil ook niet dat mijn kleinkinderen als naakte molratten moeten leven. Ik wil dat mijn kinderen en kleinkinderen een fijn bestaan hebben, zonder de gevolgen van klimaatverandering. Natuurlijk moeten we óók investeren in klimaatadaptie. Maar het moet geen excuus zijn om maar niks tegen de opwarmende aarde te doen. Ik wil vooral dat we klimaatverandering tegengaan. Bestrijden. Dat we stoppen met CO2 uitstoten. Dat we onze planeet gaan beschouwen als een prachtig geschenk, waar we dankbaar en zorgvuldig mee om moeten gaan.
Daarom ga ik woensdag groen stemmen. Ik stem op een partij die zich volledig inzet om klimaatverandering tegen te gaan. Een partij waarbij klimaatverandering niet slechts een hoofdstuk is in het partijprogramma, maar waar bij ieder aspect van (samen)leven – of het nu gezondheidszorg, onderwijs, huisvesting, landbouw of transport is – wordt gezocht naar de meest milieuvriendelijke keuzes. En dan is het cirkeltje rond. Want ik stem woensdag op de Partij voor de Dieren. Dit was mijn spreekbeurt over de naakte molrat. Fijne stemweek!
Doe hier De groene stemwijzer en ontdek wat jouw partij wil doen tegen klimaatverandering en milieuvervuiling!
Foto gemaakt door Kyra de Vreeze, voor De groene mama