Je hebt misschien wel mijn eerdere posts gelezen, over de prachtige boekjes van Elma van Vliet. Het Dagboek voor mijn Dochter, waar ik 10 wijze lessen voor later in op schreef, het boekje voor mijn Zus, waarin ik kwijt kon waarom zij mijn beste vriendin is en het boekje voor mijn Mama waarin ik schreef hoeveel ik van haar houd. Deze blog is een ode aan mijn vader: een man met een hart dat groter is dan hijzelf. Wil je meer weten over het boekje voor Papa? Lees dan gauw verder!

Een en al Hart

Het woord dat mijn vader het beste omschrijft is gepassioneerd. Het klinkt als een abstract begrip als ik het zo opschrijf. Maar iedereen die hem kent weet wat ik bedoel. Hij heeft een ongekende bevlogenheid die altijd inspireert en soms intimideert. Zijn passie knalt deuren open, maar soms ook met dezelfde vaart weer dicht. Hij verzet er bergen mee en soms staat het hem gigantisch in de weg. Mijn vader is een en al hart. Dat zal sommigen misschien verbazen, omdat hij een heel intelligente man is die altijd probeert rede en ratio boven het gevoelige en ongrijpbare te plaatsen. Maar de mensen die hem echt goed kennen, weten dat hij dat ook alleen maar doet omdat dat gigantische hart het anders overneemt. Het is daarom ook niet zo gek dat dat hart het al een keer heeft begeven.

Er is niemand in mijn leven met wie ik meer kan botsen dan met mijn vader. Ik denk omdat ik ben belast met datzelfde grote hart en hetzelfde vuur in mij heb. Net als hij kan ik ontzettend gepassioneerd raken over veel. En net als bij hem moet ik die passie eruit typen. We delen een liefde voor het leven die ook alles wat we afkeuren en ons pijn doet omvat. Mijn moeder heeft mij geleerd wat compassie is en geborgenheid. Door mijn vader weet ik hoe ik voor mezelf op moet komen en dat ik alles kan bereiken als ik er maar mijn vurige pijlen op richt. Ik hoop beiden te kunnen doorgeven aan mijn dochter.

Mijn vader zoals ik hem herinner uit mijn jeugd

Hij werkte achter zijn computer, in zijn werkkamer die blank stond van de rook. Als ik binnenkwam liep ik tegen een muur van sigaretten aan. Sigaretten die ik later stiekem van hem pikte. Aan het einde van de dag liep hij onze Tropische tuin, op Curacao, in en stond dan uren de planten water te geven. Dat was zijn manier om te ontspannen. Mijn zus en ik scharrelden een beetje om hem heen. Soms zette hij de tuinslang op ons, zodat we even konden ontsnappen aan de Caribische zon die de hele dag door brandde en verwarmde. Net als die zon was mijn vader er altijd. Ik ben mij later pas gaan realiseren hoe bijzonder dat is.

Sommige dingen zijn inmiddels veranderd. Zijn kantoor ligt niet meer in de Cariben, maar in Nederland. De sigaretten heeft hij (godzijdank) opgegeven. En in plaats van door zijn Tropische tuin heeft hij nu een moestuin. Zijn kleinkinderen komen hier graag. Samen kunnen ze uren slakken bewonderen, eikeltjes rapen, vogels nastaren en bladeren verzamelen. Misschien is hij iets rustiger geworden. Maar dat grote hart, dat blijft.

Boekje voor Papa

In het Boekje voor Papa kun je allerlei herinneringen opschrijven voor je vader, als eerbetoon aan hem. Het boekje vraagt je naar de mooiste herinneringen, de momenten waarop je je bijzonder voelde, wat jouw vader speciaal maakt, wat je van hem hebt geleerd, waarom je hem zo waardeert, wat je nog graag met hem zou willen doen en wat je van hem hebt overgenomen. Het Boekje voor Mama net zo, maar dan voor haar.

Deze blogpost is tot stand gekomen door middel van een samenwerking. Wil je hier meer over weten? Lees dan mijn disclaimer.