Geschreven door Nouska – zwangere thuisblijfmama met een peuter
‘’Nee, mama kan even niet mee spelen.’’ Dit voelde echt als een no-go toen mijn dreumes hierom kwam vragen. Toch zeg ik dit nu af en toe. Met andere woorden en iets meer uitleg, maar ik geef aan dat mama even moet rusten, thee wil drinken of iets wil lezen. Me-time met peuter. Hoe je dat kunt doen en waarom het zo belangrijk is om dit te doen, voor jezelf en voor je kindje, wil ik graag delen in deze gastblog!
Thuisblijfmama
Twee jaar geleden werd ik in augustus mama van een klein blond en ondernemend jongetje dat inmiddels de oren van mijn hoofd kan kletsen, dol is op auto’s en andere voertuigen en 6, soms 7 dagen per week om mij heen is. Toen ik zwanger was besloten mijn man en ik vol overtuiging dat het fijn zou zijn om sowieso het eerste half jaar niet te werken, maar bij onze zoon te zijn. Inmiddels is het al ruim twee jaar dat ik niet werk, maar fulltime voor ons kindje zorg, omdat we het gevoel hebben dat dit een grote meerwaarde is.
Ik vergat mezelf
Dat ik zoveel samen met hem ben als thuisblijfmama voelt voor ons als de meest natuurlijke keuze die we konden maken. Dit betekent wel dat ik de rol van moeder echt heb moeten leren omarmen. Ik droomde er altijd van en was een echte poppenmoeder, maar eenmaal daar en fulltime ermee bezig, raakte ik mezelf dat eerste jaar ook wel een klein beetje kwijt. Ik vergat mezelf en moest echt leren hoe ik deze rol invulling wilde geven, maar vooral ook; hoe ik daarnaast tijd voor mezelf kon blijven maken.
Mijn eigen grenzen als thuisblijfmama
Op veel vlakken voelt onze keuze goed, maar het is soms ook zwaar en verstikkend geweest. Vooral in de baby tijd. Ik lette niet goed op wat ik zelf nodig had en was soms bang niet goed genoeg voor hem te zorgen. Na een maand of 8 ben ik meer op mijn eigen grenzen gaan letten, dingen voor mezelf gaan doen naast het moederschap, soms hulp gaan vragen en past mijn moeder 1 dag per week op. Dit had ik nodig om een leuke thuisblijfmama te kunnen zijn.
Samen ontspannen
Vanaf een maand of 18 vond ik het moederschap wat makkelijker worden. Hij werd minder afhankelijk en de verbale communicatie verliep steeds beter. Heerlijk, wat een verademing, ook al mis ik dat kleine baby’tje natuurlijk soms nog hoor. Ik ben gegroeid als mama en ontdekte dat ik niet alleen als hij niet thuis was tijd voor mezelf moest maken. Samen ontspannen kan zo waardevol zijn en is mogelijk, ook met een jong kindje.
Geleefd door het ouderschap
Ik houd zelf niet zo van het woord ‘Nee’, zeker niet zonder toelichting. Wanneer hij mij vraagt om ergens heen te gaan, mee te spelen of een grote activiteit zoals vingerverven of een tent bouwen en ik zie het op dat moment niet zitten, kan ik hem dat nu uitleggen. Eerst af en toe, maar tegenwoordig geef ik dagelijks aan dat ik later met hem ga spelen, maar nu even iets voor mezelf wil doen. Dat heb ik namelijk nodig, anders voel ik mij geleefd door het ouderschap.
Opgaan in zijn eigen spel
Hoe heerlijk ik ook met spelontwikkeling bezig ben als hobby en vanuit mijn studie, zo fijn vind ik het ook om hem even aan zijn lot over te laten. Zelfstandig spelen is belangrijk en stimuleer ik dan ook op allerlei manieren. Niet alleen omdat het zo goed is voor zijn eigen ontwikkeling, maar ook omdat ik er als mama zelf behoefte aan heeft dat hij even niks van mij verwacht. Dat hij even opgaat in zijn eigen spel en mij vergeet. Als is het maar een minuut of 10. Nu even niet. Heerlijk.
Even thee drinken
Mijn peuter weet inmiddels hoe hij zo lief mogelijk kan laten merken hoe graag hij met mama wil spelen. Er komt ook best veel verbindend spel voor in het dagelijks leven met dit jongetje, maar dus ook momenten dat het even niet kan. En dat begrijpt hij nu steeds meer. ‘’Mama, jij (hij noemt zichzelf nog “jij”) wil met mama spelen met de auto’s. Heel graag wil jij dat. Met de auto’s. Vindtie heel leuk..’’ Natuurlijk bezwijk ik soms, hoe hard mijn thee ook staat af te koelen, maar dagelijks zeg ik iets van deze strekking:
‘’Mama gaat nu even thee drinken en een boekje lezen. Ik wil heel eventjes op de bank zitten en als ik klaar ben kan ik wel even met jou spelen. Nu ga ik even thee drinken en uitrusten. Ga jij maar vast zelf spelen, dan komt mama strakjes bij jou kijken.’’
Natuurlijk verloopt dat niet altijd direct goed. Peuters hebben vaak wat tijd nodig om dingen te verwerken en te accepteren. En het verschilt ook hoe hij er die dag bij zit of hoeveel energie hij nog heeft. Op sommige dagen werkt het nog niet, maar toch probeer ik het elke dag. Al is het maar 5 minuten dat hij even niet tegen me praat, zelf speelt en ik even rustig kan ademen. Ik heb het nodig en hij leert het hierdoor stap voor stap.
Er zijn momenten waarop hij een half uur lang zelfstandig speelt, soms zelfs langer. Eerlijk gezegd kan hij zichzelf al erg goed zelfstandig vermaken. Op even een auto laten zien en weer verder spelen na, stoort hij me niet eens. Daar heb ik wel handige trucjes voor, zoals een Invitation To Play of hem helpen opstarten in zijn spel en dan later weg gaan met de boodschap dat ik even ‘’thee ga drinken’’.
Me-time als thuisblijfmama
Blijkbaar is het heel uitnodigend om op je moeder te gaan zitten of dingen van haar te vragen, zodra ze met een kop thee op de bank ploft na een schoonmaak en opruim uurtje. Juist dan is mama even stil en kan er gespeeld worden! Dat gebeurt ook vaak wel even als ik druk bezig ben geweest, maar ik heb ook mijn eigen tijd nodig. Ook met een wakkere peuter. En dat kan en ik zou heel graag elke mama aanmoedigen om dit ook wat vaker te gaan doen en op een liefdevolle manier aan je kleintje uit te leggen dat dit even moet. Het jezelf gunnen, maar ook je kind hiermee iets leren.
Wat je voor jezelf hiermee doet is ontzettend waardevol en belangrijk om ‘’een leuke moeder te kunnen zijn.’’ Je gunt jezelf hiermee iets wat je keihard nodig hebt. Maar je geeft ook je kind iets wat hij verdient. Een boodschap van waarde, een die je voor hem of haar eigenlijk ook heel belangrijk vindt. ‘
’Je mag nee zeggen, dat is iets heel gewoons. Het is belangrijk dat je je grenzen aangeeft en voor jezelf zorgt.’’
De waarde van nee zeggen
Als jouw lichaam ‘’nee’’ zegt en je toch dingen gaat doen die jouw kindje graag wil, zal het dit opmerken. Het voelt onveilig. Mama zegt ja, maar ze voelt nee. Ze gaat tegen haar eigen gevoelens in. Dat is dus normaal? Samen spelen terwijl mama eigenlijk met haar hoofd ergens anders zit, op haar horloge kijkt of haar telefoon er steeds bij pakt is niet fijn. Maar die behoeftes om even met zichzelf bezig te zijn hebben mama’s natuurlijk wel!
Echt verbindend spelen kan het beste wanneer je ook momentjes hebt waarop je dat even niet doet en vervolgens, na een eigen oplaad-moment, bewust kiest voor een kwartier of half uurtje samenspel met je kindje. Jouw lichaam dat ‘ja’ zegt tegen je kindje, waardoor het ook vertrouwd aanvoelt en je kindje er optimaal van zal genieten en ook weer even ‘’oplaadt’’ wat betreft aandacht en nabijheid. Daar heb je beiden profijt van.
Lees ook de gastboog van Naomi: Thuisblijfmama met een eigen bedrijf
Een voorbeeld van zelfzorg en eigenwaarde
Kindjes willen nu eenmaal ouders die eerlijk zijn. Hechtingsfiguren die de waarheid vertellen en daardoor dus te vertrouwen zijn. Ze willen grenzen en ze willen ook echt dolgraag dat jij die bewaakt. Ze willen niet alleen horen, maar ook voelen waar ze aantoe zijn en dat dit klopt met elkaar. Dat je soms laat weten dat je even niet wilt of niet kunt omdat je zelf iets nodig hebt. Daarmee geef je een voorbeeld aan je kind dat gaat over zelfzorg en eigenwaarde.
Toen ik dit besefte, kwam er meer motivatie om ook echt beter voor mezelf te zorgen, ook in het bijzijn van mijn kindje, niet alleen wanneer hij slaapt of bij oma of oppas is, maar ook juist duidelijk zichtbaar in het dagelijks leven. Juist om een voorbeeld te geven en tegelijkertijd te voorkomen dat mijn emmer overloopt.
Een leukere thuisblijfmama
Dit besef heeft mij geholpen een leukere moeder te zijn. Voor mezelf, maar ook zeker voor mijn kindje. Misschien doe jij dit al wat natuurlijker, uit jezelf. Maar ik wed dat veel moeders dit lezen en denken; ik moet dit vaker aangeven. Niet alleen als thuisblijfmama, maar ook als buiten de deur werkende moeder. En natuurlijk zal het soms niet werken of komt je kindje elke 2 minuten laten zien wat hij gebouwd heeft met duplo. Die momenten kennen wij ook. Het is geen waterdicht systeem. Maar of het nu wel voor 100% werkt of niet, elk moment dat het wel werkt is waardevol en oefening voor meer.
En vergeet de boodschap niet die je meegeeft door af en toe voor jezelf te kiezen, te laten zien dat je jezelf belangrijk vindt en niet alleen hem, maar ook jezelf liefde geeft. Hoe jij met jezelf omgaat, zo zal je kind ook met zichzelf omgaan. Dus zeg eens wat vaker nee. Niet alleen tegen die ene collega, een vervelende kennis, maar vooral ook tegen de mensen waar je zo ontzettend veel van houd en dat kleine bundeltje liefde dat de hele dag om je heen huppelt en soms aan je kont kleeft.
One thought on “Gastblog: Tijd voor jezelf als thuisblijfmama”