Op vakantie gaan is uiteraard altijd een luxe. Maar voor je lol in een tent gaan liggen en primitiever gaan leven dan je normaal gesproken gewend bent; dat is echt een eerste-wereld-ding. Iets waar ik normaal gesproken mijn wenkbrauwen voor frons, terwíjl ik ze optrek en wegkijk met een pijnlijk lachje. Maar. Ik heb drie Oer-Hollandse vrouwen, waarvan één met duizend camping herinneringen – grotendeels uiterst positief – dus ik besloot dat het tijd werd. Tijd om mijn (voor)oordelen en angsten onder de loep te nemen. In de praktijk. Oftewel: dit Tropenkind is voor het eerst in haar leven gaan kamperen. Hoe dat was? Dat lees je in deze blog. Hopelijk helpt mijn eerlijke campingervaring andere beginnelingen of vermaakt het volleerde kampeerders! En volgende week komt er ook een blog online met groene kampeertips.
Waarom kamperen?
Zoals ik in de intro al schreef, ging mijn vrouw altijd kamperen in de vakanties, met haar ouders en broertjes en zusje. Haar herinneringen waren I-D-Y-L-L-I-S-C-H. De hele dag buiten, spelen met water en zand, beste vriendinnen maken voor drie weken… Maar als ik doorvroeg, bijvoorbeeld over 12 uur in de auto zitten, wat je eet op een camping, hoe je naar de wc gaat, waar je doucht, waar je op ligt, dan waren de antwoorden altijd shocking (voor mij). Jarenlang (we zijn nu ruim 10,5 jaar samen) kon ik me dus ook niet voorstellen dat dit ooit in ons verschiet zou liggen: kamperen.
Vakantie moet voor mij altijd “een upgrade” zijn van het dagelijks leven. Niet in de vorm van luxe, want ik vind ons huis heerlijk. Maar wel in de vorm van natuur, cultuur en ontspanning (en het liefst eten, maar dat is lastig want veganistisch koken kunnen niet veel restaurants beter dan ik zelf kan).
Kamperen klonk voor mij nooit als een upgrade van mijn eigen leven. Waarom creperen in die spaarzame vakantiedagen of weken met je zuurverdiende geld? Het Tropenkind in mij kon er niet bij. In Curaçao waait en kruipt de natuur altijd binnen. Je leeft te midden van de natuurelementen, alles in extreme. Je leeft ook te midden van de dieren, insecten, het “ongedierte”. Je leert je plek als mens kennen, op jonge leeftijd. En je leert buigen voor de natuur. Natuurlijk ga je niet met 35 graden in een tent liggen tussen de kakkerlakken, hagedissen, zwerfhonden…
Maar ik begrijp ook dat de natuurelementen in Nederland (en een deel van Europa) vooralsnog minder extreem zijn dan in de Tropen. En ik heb ook ervaren dat je in Nederland veel harder je best moet doen om dat “ik leef midden in de natuur-gevoel” te krijgen. Zeker als je in de stad woont. We moeten de natuur echt opzoeken, in plaats van dat ze altijd om ons heen is.
De natuur is mijn medicijn
De natuur is mijn medicijn. Toen ik klein was realiseerde ik mij dat niet zo. Misschien omdat ik (toen al) voor alles bang was. Maar het was altijd een mengelmoes van angst en bewondering die uitgroeide tot verwondering. Die verwondering heeft in mijn vroege twintiger jaren mijn leven gered. Ik kan met zoveel ontzag en verwondering naar de natuur kijken, naar onze planeet, dat ik het niet in woorden kan uitdrukken. Er zouden minstens een dichter, een beeldend kunstenaar, een musicus en een danser nodig zijn om ook maar enigszins eer te doen aan de schoonheid en kracht van de natuur. Onze planeet is namelijk niks minder dan een wonder.
Daarom zoek ik de natuur ook altijd op in onze vakanties. Maar wel graag vanuit het idee “ken je plek”. Ik heb hier in De groene mama uitgebreid over geschreven. De manier waarop de mens het rijk van de planten, de dieren en de natuurelementen probeert te koloniseren is tenenkrommend. Ik voel mij nietig tegenover de machtige natuur. Omdat ik dat bén. En jij ook. Geen enkel mens is een match voor de natuur. Denken dat we dat wél zijn, is hoogmoedig en heeft ons als mensheid op een punt gebracht waarop de aarde in een onnatuurlijk tempo opwarmt en het leven op aarde rap van ongemakkelijk naar onleefbaar gaat. Van nature kon en kan de mens heel goed in harmonie leven met de natuur waarin ze zich begaf en begeeft. Dat we die harmonie met duizend km per uur voorbij zijn gevlogen en haar in een stinkende, verstikkende uitlaat van CO2 en methaan hebben achtergelaten, staat buiten kijf. Maar zou op vakantie gaan met een tent een oplossing kunnen zijn? Een manier om reizen te vergroenen en onze relatie met de natuur te herstellen?
Eerste wereld dingen
Er blijft natuurlijk frictie, want je kunt alleen maar in “een eerste wereld” land leven en dit soort gedachten hebben: “Ik wil dichter bij de natuur zijn dus ik laat voor een paar weekjes per jaar mijn luxe woning met riolering, stromend en heet water, fornuis, comfortabele bed, gedomesticeerde dieren en veertigdelige servies dat allang niet meer in mijn keukenkastjes past achter om tussen de krekels in een tent te gaan liggen en te koken op een twee-pittig kookstelletje.” Als je echt dichter bij de natuur wilt leven dan verkoop je je auto, stop je met vliegen en het kopen van nieuwe spullen, stap je over op plantaardige, biologische voeding en ga je 365 dagen per jaar in harmonie met die natuur leven. Anders is het geen duurzame oplossing en heeft Moeder Aarde er alsnog geen sikkepit aan.
Groen reizen
Dat gezegd hebbende, áls je reist, is groen reizen natuurlijk wel een belangrijk onderdeel van groen leven. Kamperen met een tent in Nederland of een buurland is een stuk milieuvriendelijker dan met het vliegtuig op vakantie gaan en vervolgens in een all inclusive resort vertoeven. En zo kwam ik, na lang wikken en wegen tot het besluit om het aan te gaan. Voor mijn vrouw, voor mijn kinderen, voor de planeet.
Voor het eerst kamperen: de voorbereiding
Ik zag er als een berg tegenop en probeerde mijn angsten (best succesvol, al zeg ik het zelf) te reguleren door alles zo goed mogelijk voorbereiden: strakke paklijst, efficiënt inpakken en alles goed afstemmen met mijn schoonouders die zo lief waren om met ons mee te gaan. Zij zijn zoals gezegd volleerde kampeerders en konden ons veel leren. Maar doordat zij meegingen hoefden we ook niet de wereld aan kampeerspullen aan te schaffen. Want hoewel kamperen op de lange termijn een stuk duurzamer is dan veel andere vakanties, moet je in het begin investeren in Een Heleboel Spullen. Dat is niet zo groen natuurlijk! Afhankelijk van je intenties (ga je dit je leven lang doen of gewoon een keer uitproberen) en het soort spullen kun je die tweedehands of nieuw aanschaffen. Volgende week komt mijn blog met groene kampeertips online. Daarin zal ik delen hoe wij deze kampeertrip zo milieuvriendelijk mogelijk hebben aangepakt.
Beginnerstip 1: maak een waterdichte paklijst. Gebruik hiervoor het internet en vraag of een volleerde kampeerder in je omgeving de lijst wil checken. Of vraag je de kampeerlijst van die persoon mag inzien. Neem de tijd om alles goed in te pakken. Voorbereiding is key.
Beginnerstip 2: als je de mogelijkheid hebt, ga dan de eerste keer kamperen met mensen die het vaker hebben gedaan. Zo kun je van ze leren tijdens het kamperen, maar kunnen jullie ook spullen delen.
Beginnerstip 3: ga de eerste keer niet te ver weg (geen uren rijden of naar het buitenland) en niet te lang (2 a 3 nachten).
Beginnerstip 4: wij kozen voor een ecologische natuurcamping. Kleinschalig, met privé veldjes waar we samen met mijn schoonouders op konden staan. Ik zou zelf niet zo snel voor massaal kiezen. Maar wat je ook kiest, lees reviews, zodat je weet of de camping schoon is en tegen welke eventuele obstakels je kunt oplopen.
Voor het eerst kamperen: pluspunten & uitdagingen
Ik was op alles voorbereid, had dertig lagen biologisch wol bij me tegen de kou, slippers voor onder de douche, iedereen doordrenkt met ecologisch verantwoorde muggenspul en zestien keer gecheckt of ik de teken pen wel bij me had. Als ik eenmaal besluit om zoiets aan te gaan, dan gá ik er ook voor.
De eerste dag
Toen we aankwamen was het zalig, zonnig weer in Overrijsel. De wolletjes gingen uit en mijn vrouw en ik begonnen vol goede moed aan het opzetten van de tent. Ik dacht van tevoren dat dit waarschijnlijk een grotere huwelijkse uitdaging zou zijn dan samen een Ikea kast in elkaar zetten, maar niks bleek minder waar. Hoewel het écht wel een heel stuk langer duurde dan de time lapse van 45 seconden die ik deelde op Instagram, verliep het opzetten van de tent best soepel. Mijn schoonvader gaf zo nu en dan tips, maar we konden de tent verder helemaal zelf in elkaar zetten.
In samenwerking!
Onze tent is van Coleman. Ik heb eerder met dit merk samengewerkt aan een campagne over afval rapen. De tent is de Aspen 4L tent: een hele ruime tent met 4 slaapplekken. Hij is 3 meter breed en 6,25 meter lang en opgedeeld in 3 delen:
- Een luifel: hier kun je onder zitten als je uit de zon, wind of regen wilt zitten en bijvoorbeeld schoenen, een kookstel en waterdichte kist zetten.
- Een ruime binnentent: het middelste gedeelte van de tent is het grootst. Hier zet je al je spullen neer. Als het regent kun je hier ook een tafel met stoelen zetten en binnen eten en spelen.
- Een donkere slaaptent: het achterste gedeelte van de tent is afgesloten van de rest van de tent, zodat hij vrij blijft van vliegen en andere insecten en dieren. Onze tent had 4 (ruime) slaapplekken. Je kunt een scheidingsdoek plaatsen, maar wij maakten er natuurlijk gewoon een gezellig familiebed van.
De tent heeft voor vooringang en een zij ingang. Alle ingangen zijn voorzien van twee doeken: een tegen insecten en een waterdichte waar je niet doorheen kunt kijken. Ook zijn er een aantal “raampjes” en luchtgaten (met insectengaas) zodat je goed kunt ventileren. Dit is een tent waarmee je makkelijk 2 of 3 weken kunt kamperen. Hij is wel echt te zwaar om mee te nemen in de trein of fiets: je moet met de auto op vakantie met deze tent. Voor alle specificaties, klik hier!
Toen de tent stond was het tijd voor mijn eerste douche ervaring. Ik ging samen met Isaya, op onze slippertjes. Ik vind douchen op slippers heftig. Daar kun je wat van vinden of je kunt accepteren dat ik mijn redenen daarvoor heb. En een ander vindt misschien weer iets anders lastig of vies of moeilijk op de camping. De faciliteiten waren gelukkig schoon en de douche lekker heet, dus hoe dan ook verfrissend en ontspannend na het opzetten van de tent.
Koken op de camping
Koken op de camping staat voor mij echt in het rijtje met pluspunten van kamperen. Ik had dit van tevoren niet bedacht, maar ik vond het supertof om te doen. Lekker zitten op de grond, wijntje erbij en alle tijd nemen om een lekkere maaltijd te maken voor je familieleden. Omdat je buiten leeft met elkaar, zit je allemaal gezellig met elkaar om het kookstel, iedereen helpt waar nodig en kletst en ontspant verder. Als je in de keuken staat, ben je vaak “druk” in beweging en vaak ook afgesloten van de rest van het gezin. Soms is dat heerlijk, even in je eentje koken. Maar zittend koken, man, wat een uitvinding! Het dwingt je echt om langzaam te koken. Het feit dat ik op een gasstel met twee pitjes (samenwerking) kookte, hielp natuurlijk ook mee.
De eerste nacht
Het was gelukkig niet koud ’s nachts (12 graden) dus we hebben het geen seconde koud gehad in onze laagjes wol. De meisjes sliepen heerlijk! Ik heb echter geen oog dicht gedaan. Onze eco camping was prachtig maar ligt in de buurt van een uitgaanscentrum. Op zaterdagavond was er veel geluidsoverlast. We ontvluchten de stad graag omdat er zoveel lawaai is en dit was gewoon nog erger dan in de stad. Gelukkig was het de tweede nacht muisstil. Ik sliep echter ook slecht de eerste nacht omdat ik voortdurend bezig was met de meisjes: liggen ze wel goed, hebben ze het niet te koud, ademen ze nog? Als ik sliep had ik nachtmerries: ik neem mijn angsten altijd graag mee op vakantie…pff.
De tweede dag
Geen slaap zorgt ervoor dat je overdag minder goed functioneert en de dingen anders ervaart. Ik wilde graag allemaal spelletjes doen met de meiden, maar in de praktijk was ik bekaf. Gelukkig gingen we wandelen in een mooi natuurgebied. Heerlijk voor de meiden en voor mij altijd een goed idee. Ik laad altijd op aan wandelen in de natuur. Het weer was tegen de voorspellingen in zalig en de heide stond in bloei.
Toen we terugkwamen crashte ik even: op een zonnige dag is je tent mega heet dus slapen kon niet. Ik voelde me schuldig dat ik geen energie had voor de meisjes. Maar gelukkig hadden de meiden daar geen last van: ze vermaakten zich heerlijk met opa en oma en met elkaar.
De tweede nacht
De tweede nacht sliep ik een stuk beter. Mijn vrouw ook. Het was nog steeds niet koud en omdat het nu lekker stil was, kon ik inslapen op het geluid van krekels en zachte regen tegen de tent. Ik werd nog steeds ieder uur eventjes wakker – uit een soort fight/flight/fright reactie – maar sliep steeds weer snel in. Ik werd dus een stuk uitgeruster wakker. En wat ook meeviel: ik zag van tevoren het meest op tegen ’s nachts naar de wc gaan. Door ’s avonds laat nog een keer te plassen en niet teveel te drinken ’s avonds hoefde ik niet met mijn zaklamp midden in de nacht door het donker naar een gedeeld wc’tje te stappen…pfew!
De derde dag
Maar dat wakker worden op de camping… oef dat moet toch wel in het rijtje met uitdagingen. Ik ben gewend om rustig wakker te worden, meestal met de meisjes, rustig op te staan, op te ruimen, te douchen, ontbijten, opruimen en dan, als wij eraan toe zijn, de buitenwereld tegemoet te treden. Maar als je kampeert is het wakker worden en BAM: HALLO BUITENWERELD.
Je moet gelijk naar buiten. En dat kan natuurlijk fijn zijn – op Curacao vind ik dat heerlijk. Maar dan heb je je eigen stekkie, afgeschermd van andere mensen. We hadden voor camping maatstaven veel privacy op onze eco camping, want iedereen had een privé veldje, maar toch: je bent niet in je eigen tuintje ofzo. Als je net als ik gevoelig bent voor overprikkeling, is dit iets om rekening mee te houden. Mij overviel het nogal: het voelde heel ver buiten mijn comfort zone.
Want ook: je moet naar een wc lopen, een wc die je deelt met mensen die de wc bril omhoog laten staan (beste mannen: jullie hebben de bril al aangeraakt toen je hem omhoog deed, wees dan zo behoorlijk om hem ook weer naar beneden te doen zodat de vrouw die na je komt er niet met haar handen aan hoeft te zitten!!) en je moet voor alles wat je doet steeds de juiste spullen zoeken, verzamelen en verzeulen. Ik kan me voorstellen dat je met genoeg kampeerervaring een systeem bedenkt, waardoor je niet steeds alles kwijt bent, maar zo’n eerste keer ben je heel vaak dingen aan het zoeken…
Beginnerstip 5: We gingen deze laatste dag van ons verblijf ook weer lekker wandelen door de natuur. Dat is gewoon altijd een goed idee en geef ik je graag als tip mee: als het even tegenzit in en om de tent, zoek dan een natuurgebied op en ga wandelen.
Het inpakken van de spullen en tent ging soepel en op de terugweg aten we nog een lekker frietje en een vegan salade. Toen we ’s avonds aankwamen keek iedereen terug op drie fijne dagen.
Gaan we dit vaker doen?
Ja. Zondermeer. In de eerste plaats omdat mijn vrouw een paar keer zei “ik vind dit zo leuk!” tijdens ons verblijf op de camping en niet weg wilde de derde dag. Maar ook omdat ik zag dat de meisjes heerlijk speelden en genoten van de natuur. Dat hun opa en oma mee waren maakte het natuurlijk extra speciaal. Voor ons was dat ook heel gezellig en het bracht ook rust, omdat we voelden dat we er in “geval van nood” niet alleen voorstonden. En we hadden het natuurlijk enorm getroffen met het weer (iets wat we allemaal wel 600 keer hebben benoemd in drie dagen tijd).
Maar we gaan dit ook vaker doen omdat ik het milieuvriendelijke reizen beter onder de knie wil krijgen. Mijn blog met groene kampeertips komt over een paar dagen online: daarin deel ik hoe we onze trip zo milieuvriendelijk mogelijk hebben aangepakt door verpakkingsvrij, zero waste, plastic vrij, plantaardig, natuurlijk en duurzaam te kamperen en de trip CO2 te compenseren.
Kamperen geeft ons ook de mogelijkheid om vaker, gerichter en laagdrempeliger plekken in Overijsel en Drenthe op te zoeken en te ontdekken. We willen over een paar jaar namelijk graag een grote tuin met een paar huisjes eromheen kopen in deze omgeving, zodat we de natuur minder hoeven op te zoeken, maar altijd door haar omringt worden.
One thought on “Een Tropenkind gaat voor het eerst kamperen (met haar Oer Hollandse gezin)”