Alela is nu 3 maanden oud en ik word iedere dag meer & meer verliefd op haar. Ze is een vrolijk snoepje, doet het fantastisch en maakt ons heel gelukkig. Het is de tweede keer is dat ik een mini baby mag verzorgen, voeden en liefhebben, maar toch leer ik veel van en door haar. Over het moederschap en over mezelf. Daarom een blog met 10 dingen die ik anders doe bij mijn tweede kind. Want ondanks dat ik in de basis dezelfde moeder ben voor Isaya en Alela zijn er toch wel een paar dingetjes die echt anders zijn bij een tweede kindje…

---

Disclaimer Iedereen ervaart het moederschap anders. Sommige dingen herken je bij elkaar, andere dingen doe je bewust anders of zijn anders vanwege de omstandigheden waarin je zit. Je kunt mijn ervaringen, als moeder van twee, lezen als tips, als geruststelling, vanuit herkenning of gewoon weer naast je neerleggen omdat je andere keuzes maakt of in een andere situatie zit.

---

1. Appeltje Eitje, die Melk

O mennn, wat gaat de borstvoeding een stuk relaxter bij een tweede. Alela was er nog geen twee tellen uit of ze hing al aan mijn borst en dronk vervolgens een uur lang. Toen ik het ziekenhuis verliet, een paar uur later, keek de zuster me vol verbazing aan omdat ik staand aan het voeden was en ondertussen mijn tassen inpakte. Tja.. zestien maanden ervaring helpen toch wel een beetje. En hoewel die eerste kraamweek best pittig is, duurde de stuwing ook veel minder lang dan bij Isaya, omdat ik wist wat me te doen stond.

2. Bibsje erin

Bij Isaya had ik van te voren bedacht dat ik geen speen wilde. Want ik had ergens gelezen dat dat beter was. Inmiddels weet ik dat theorie en praktijk nog-al-wat van elkaar kunnen verschillen als het om baby’s, kinderen en opvoeding gaat. Uuuuuren liep ik rondjes om de tafel met Isaya, in de draagdoek, als ze krampjes had. Toen Alela na een week nog steeds goed dronk, maar wel de eerste krampjes kreeg, heb ik er direct een Bibs speentje ingepropt. De onvermijdelijke krampjestijd werd gereduceerd tot 1 a 2 uur.

3. Inbakeren

O. MY. GOSH. Waarom wist ik dit niet bij de eerste? Inbakeren is fantastisch. We zijn in één nacht van ieder uur wakker worden naar 2 keer wakker worden gegaan door het inbakeren.

4. Baddertijd!

Isaya deed ik braaf om de dag in bad. Ik herinner mij nog dat ik bij babymassage was en een moeder van een tweede hoorde zeggen “hij is al 4 dagen niet in bad geweest” en dat ik haar stilletjes mom-shame’de: “waaaat 4 dagen?!”. Als Alela nu naar oude borstmelk ruikt, denk ik iedere keer terug aan die moeder en wil ik haar mijn diepe excuses aanbieden. Nu zou ik namelijk tegen haar zeggen: “Wat knap dat je nog weet wanneer het laatste badje precies was!”

En over dat badje gesproken. Stonden we bij Isaya nog met z’n tweeën te ruziën over de temperatuur van het badwater en staken we die thermometer wel zestien keer in het badje om te checken of het wel écht 37 graden was en niet zevenendertig-en-een-halve-graad… ja, uhm, nee. Nog geen badthermometer gebruikt bij Alela.

5. De Luiertas

Ik noemde het al in de blog over wat ik meeneem in mijn luiertas, maar het aantal spullen dat ik meesleep voor Alela is véél minder dan bij Isaya. Ik was echt survival-ready bij de eerste. Nu is het gewoon luiertje, zakje, lapje, klaar.

6. Kilootje of…

Bij Isaya hadden we een baby weegschaal, waar we haar regelmatig oplegden. We konden echt stressen om die grammetjes: dronk ze wel genoeg? Kwam ze wel genoeg aan? Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik echt geen idee heb hoeveel Alela weegt. Ze was 3 kilo bij geboorte, ze is nu 3 maanden. Kilootje of 5? Ik zou er zomaar een kilo naast kunnen zitten. Ze drinkt, ze poept, ze plast, ze lacht, ze groeit uit haar kleertjes, ze is actief: het zit wel goed.

7. Foto album

Bij Isaya heb ik echt ieder lachje, ieder draaitje, ieder boertje, ieder grammetje vastgelegd in haar fotoalbums. Alela’s albums zullen iets minder goed gevuld zijn, vrees ik. Ik ben namelijk al 2 maanden bezig met het inplakken van haar kraamtijd foto’s.

8. Dutchie style

Bij Isaya durfde ik niet te fietsen met de draagdoek. Het officiële advies luidt namelijk: niet doen. En als je voor het eerst draagt, vind ik dat een heel verstandig advies. Maar na ruim 2,5 jaar baby wearing had ik voldoende vertrouwen om met Alela in de draagdoek te fietsen. Daardoor waren we al heel snel veel mobieler. Deed ik met Isaya nog alles lopend, met een tweede kind is dat écht niet te doen. Dan zouden we nooit (op tijd) bij de peuterspeelzaal, ballet, de supermarkt, het leven komen.

9. In de BukkieBoe

Isaya wilde écht niet in de Bugaboo (of BukkieBoe, zoals zij ‘m noemt). De eerste zes maanden was dat ding een super overpriced boodschappenwagen, terwijl zij lekker in de draagdoek zat. In de jaren erna hebben we ‘m wel veel gebruikt, maar ik ging ervan uit dat hij de eerste maanden van Alela’s leven ook ongebruikt zou blijven. Niets is minder waar: Alela vindt het heerlijk in de wagen. Deels komt dat denk ik doordat ze “gewoon een ander mensje is”, deels omdat ze naar haar leuke zus op het meerijdplankje kan kijken tijdens het rijden. Maar het heeft denk ik ook met mij te maken: ik ben een stuk relaxter. Ik vind het nog steeds wel spannend: het voelt onnatuurlijk dat ze zo ver weg ligt. Maar het is gewoon ook best wel een handige manier om met twee kids op pad te gaan.

10. Even wachten…

Isaya lag echt nooit niet in een van onze armen. Even in de box liggen vond ze niet oké. De box hebben we dan ook maar gewoon verkocht. Maar Alela kan rustig even op haar kleedje liggen kijken naar de schaapjes boven haar hoofd. Ook dit is weer een stukje “aard van het beestje”, maar het komt ook zeker door mij: even urmen kan geen kwaad weet ik inmiddels. En even wachten ook niet. Soms ben ik met Isaya bezig. En hoewel ik het nog steeds wel lastig vind, om niet gelijk te reageren, raken zowel Alela als ik eraan gewend dat “even wachten” erbij hoort.

Is het nou zwaarder of gemakkelijker?

Is het nou zwaarder of gemakkelijker, (bij) een tweede kindje? Die vraag krijg ik heel vaak. En het antwoord is niet eenzijdig. Sowieso is dat bij iedereen anders: het is helemaal afhankelijk van hoe je kindje geboren wordt, hoe jij herstelt, hoe je gezin reageert en nog veel meer variabelen. Maar voor mij is het als volgt:

Natuurlijk zijn sommige dingen zwaarder: ik zorg nu voor twee kinderen. Dus dingen als “meeslapen met de baby”, “rustig voeden”, “lekker chillen met en alle aandacht voor je baby” zijn non existent. De dagen zijn non stop van 5:30 AM tot 7:30 PM: BAM. Peuter breakdowns en baby krampjes included. En dan voed ik ‘ s avonds en ‘s nachts ook gewoon door. Natuurlijk ben ik best een beetje moe 😉

Maar.

Alela had een veel gemakkelijkere start dan Isaya. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor en dat heeft ook zeker invloed op hoe ik mij na de geboorte voelde en hoe ik reageer op dingen die op mij afkomen. Daarbij is Isaya een super lieve, grote zus. Natuurlijk is ze wel eens kribbig omdat ze moet wachten, maar ze is niet echt jaloers of boos op haar zus: die draagt ze op handen. Daarbij werd Isaya na Alela’s geboorte “echt een groot meisje” (haar woorden). Dingen die voorheen nog een beetje moeilijk waren, zoals alleen de trap op- en aflopen, zonder hulp naar de wc, zichzelf aan- en uitkleden… opeens ging ze het allemaal doen. Zo’n zelfstandige peuter is zo fijn als je een pasgeboren baby hebt!

Dus.

Tel al die blessings op bij het feit dat zoveel dingen soepeler en relaxter gaan omdat ik het al een keer heb mogen doen en ik kan je in volle overtuiging zeggen: het wordt niet zwaarder of gemakkelijker, het wordt alleen maar MOOIER.

Dezelde Mama

Naast deze verschillen zijn er ook gewoon nog een heleboel dingen hetzelfde. Ik ben in de kern dezelfde moeder voor Alela als voor Isaya. Mijn hart stroomt over van liefde voor mijn meisjes. Ik geloof nog steeds niet in “laten huilen”, ik geef zo lang borstvoeding als voor ons goed voelt en ondanks de BukkieBoe zit ook Alela heel veel in de draagdoek. Ook mijn angsten zijn hetzelfde. Ja, ik ben in sommige dingen gemakkelijker geworden. Maar ik heb nog steeds last van hele heftige intrusies. En ik ben natuurlijk nog steeds een geitenwollensokken-moeder. Maar dan wel bij voorkeur eentje in designer laarzen.