Gisteren kon je lezen over het obstakel “groen leven is duur“. Op Instagram bleek dat veel mensen allerlei obstakels ervaren als ze bewuste, duurzame keuzes willen maken. Vandaag ga ik in op een ander obstakel waar veel mensen tegenaan lopen. Namelijk, “milieuvriendelijk leven kost veel tijd en moeite”.

“Milieuvriendelijk leven kost veel tijd en moeite”

De was ophangen kost meer tijd dan in de droger stoppen. Met de fiets, lopend of met de trein ergens naar toe gaat meestal trager dan met de auto. Zelf je kikkererwten weken, koken en tot hummus of fallafel slaan, kost meer tijd dan in de supermarkt kopen. Hetzelfde geldt voor je eigen afwasmiddel maken. En om dan nog maar niet te spreken van het uitzoekwerk. Bijvoorbeeld, welke natuurlijke deodorant werkt nou echt? En welke groentes horen eigenlijk bij dit seizoen? En welke omega 3 pillen moet ik slikken als veganist? En waar vind ik in hemelsnaam een milieuvriendelijk alternatief voor de parfums uit de parfumerie? Maar ook dingen als je eigen groentes snijden in plaats van voorgesneden en in plastic verpakt kopen, kosten meer tijd. En je moet ook maar iedere keer weer denken aan je eigen groente- en fruitzakjes en je herbruikbare broodzak als je plastic vrij boodschappen wilt doen. Los van dat je er misschien geen zin in hebt, heb je waarschijnlijk ook het gevoel dat je er geen tijd voor hebt. Je hebt toch wel wat beters te doen, dan je plastic vrije wasnoten omtoveren tot ecologisch wasmiddel?

Samen dingen doen en wat dat betekent

Wellicht. Ik ben hier niet om te oordelen. Ik ga niet over jouw dag, de keuzes die je maakt en hoe je je tijd indeelt. Ik kan alleen maar vertellen hoe ik het aanpak en wat milieuvriendelijk leven mij oplevert. Het zelf maken van was- en afwasmiddel bijvoorbeeld, doe ik meestal samen met met mijn oudste dochter. Het is niet iets wat we even tussendoor doen [soms wel, maar meestal niet], maar een doel op zichzelf. Ze leert allerlei praktische dingen, zoals ingrediënten afwegen of schrapen, roeren, mengen, water afmeten, geuren herkennen, een timer zetten, stampen – noem maar op. Ze leert dat de producten die we gebruiken een bepaalde weg afleggen, dat er moeite voor wordt gedaan om tot een eindproduct te komen. Iets komt niet zomaar uit de supermarkt – er zit noeste arbeid in. Dat zorgt voor een bepaald respect voor spullen en “dingen”. En ze is uiteraard super trots als ze heeft geholpen met het maken van producten of eten. Ik vind dat ze hier veel meer van leert dan bijvoorbeeld van tv kijken…

Milieuvriendelijk leven en slow living

Hetzelfde geldt voor andere “tijdrovende” activiteiten, zoals de was ophangen of plastic vrij boodschappen doen. Door het als doel te zien, in plaats van een middel [om door te kunnen met je leven], ga je anders naar deze activiteiten kijken en worden ze onderdeel van je leven. Ik richt ons leven er ook steeds meer op in. De speelkamer die we voor de meisjes bouwden, heb ik expres naast de ruimte waar onze wasrekken staan ingericht. Op die manier wordt het voor mij veel haalbaarder om de was op te hangen met twee kinderen. Voor iemand zoals ik, die altijd vol gedachten, ideeën, plannen en “to do’s” zit, is het eigenlijk best wel goed om bepaalde dingen met wat meer rust en aandacht te doen. Ik heb niet het gevoel dat ik daardoor andere dingen misloop, maar er juist veel voor terugkrijg. De mens is altijd in strijd met uitersten in zichzelf: “méér” versus “eenvoud” is daar een van. Ik ontdek steeds meer de schoonheid en kracht van dat laatste. Ik ben bij lange na geen minimalistische guru – mijn liefde voor mooie spullen zal er altijd zijn – maar mijn kinderen hebben me wel geleerd om het geluk in de kleine dingen te vinden. En dat blijkt heel mooi samen te gaan met groen leven.