Hoe milieuvriendelijk ben ik nou echt? Ik schrijf en post dagelijks over groener leven: over plantaardige voeding, natuurlijke cosmetica, houten speelgoed, wasbare luiers, plastic vrij leven, duurzame kleding en andere manieren om je ecologische voetafdruk te verkleinen. Ik doe mijn best, dat weet ik ook heus wel hoor, maar ik heb wel een commercieel beroep. Ik schrijf omdat ik wil inspireren, maar ik verdien aan het consumptie gedrag van mensen. En consumeren is natuurlijk niet milieuvriendelijk. Dus ik stel mijzelf regelmatig de kritische vraag: hoe kan ik zo milieuvriendelijk mogelijk te werk gaan als commerciële blogger? In dit artikel geef ik daar zo eerlijk mogelijk antwoord op.

De wereld aan spullen als commerciële blogger

Als commerciele blogger krijg je de wereld aan spullen. Of nou ja “krijg”, natuurlijk werkt het niet zo. Je werkt kei- en keihard en dan gaan bedrijven producten opsturen. Niet zomaar, nee, voor wat hoort wat: zij sturen, ik typ en fotografeer. In de blog “Wow! Krijg je dat allemaal gratis!?” heb ik het uitgebreid uitgelegd. Maar het komt er op neer dat we bijvoorbeeld meer huidverzorging, make-up, speelgoed, interieur accessoires en andere producten hebben dan sommige huishouden of dan “nodig” is. Hoe milieuvriendelijk is dat? Niet zo, natuurlijk. Want minder is beter, als het gaat om het milieu. Minimalisme is beter voor de planeet. Consumptie legt een druk op de aarde: bronnen, aarde, water, lucht – alles wordt belast als wij consumeren. Dus waarom zeg ik “ja” tegen spullen? En wanneer zeg ik “nee”? En hoe zoek ik naar een balans?

Leuk, maar dan wel zo…

Het is goed om te weten dat ik vaak “nee” zeg tegen spullen, merken, bedrijven en samenwerkingen. Als het geen dierproefvrije cosmetica is bijvoorbeeld of als het geen veganistisch eten is of als het speelgoed van plastic is gemaakt of als het bedrijf op een of andere manier niet aansluit bij wat ik belangrijk vind. Nee zeggen als commerciële blogger betekent nee zeggen tegen geld. Dat is geld voor je huur en je boodschappen. Is dat dus makkelijk? Niet altijd. Vaak zoek ik naar een manier om een commerciële samenwerking duurzaam te maken. Ik doe nooit compromissen als het gaat om waar ik in geloof en wat ik belangrijk vind, maar ik ga waar mogelijk wel op zoek naar common ground.

Als ik bijvoorbeeld een samenwerking doe met een vergelijkingssite, schrijf ik een blog over hoe je je wasdroger zo milieuvriendelijk mogelijk kunt gebruiken. Dat is een win-win-win situatie. Het bedrijf krijgt exposure, jij als lezer krijgt nuttige tips over hoe je milieuvriendelijker kunt leven en ik kan boodschappen doen. Vaak haal ik er nog meer uit. In het geval van die blog, realiseerde ik mij bijvoorbeeld dat we eigenlijk best wel zonder droger kunnen. Dat doen we nu dus ook al 5 maanden!

Dankjewel, maar nee

Ik zeg steeds vaker nee, merk ik. Mijn eigen geweten en idealen zijn mijn eerste leidraad. Dat spiegel ik altijd aan mijn kinderen: hoe geef ik het beste voorbeeld? Wat wil ik hun leren over oprecht leven? Komt dit hun toekomst op deze aarde ten goede? En tot slot houdt mijn boek mij ook op mijn eigen groene pad. De Groene Mama houdt mij scherp. Dat klinkt misschien als een luxe – nee zeggen tegen geld vanwege idealen – en tot op zekere hoogte is dat het ook. Maar ik geloof heel sterk dat je alleen maar gelukkig kunt zijn als je oprecht leeft en doet waar je echt gelukkig van wordt. Ik word niet gelukkig van leven op een manier die de aarde schaadt.

Dus als ik samenwerkingen aanga die niet écht goed voelen, dan merk ik dat gelijk: dan knaagt er iets, dan voel ik dat het niet een 100% match is met mijn idealen. Dat vertaalt zich naar een dof gevoel, een gebrek aan inspiratie. Als ik dat voel, stel ik mijn groene pad gelijk weer bij. Dat neemt niet weg dat ik daar iets voor inlever [€]. Maar er zijn nou eenmaal dingen die ik belangrijker vind in het leven. Integriteit bijvoorbeeld, tijd met mijn kinderen, een gezonde planeet achter laten voor mijn (klein)kinderen, leven met een doel, het gevoel hebben iets bij te dragen in plaats van iets weg te nemen.

Ik geloof in compromissen doen en ik leef vanuit een basis gevoel van dankbaarheid. Ik ben ervan overtuigd dat die twee dingen essentieel zijn voor geluk. En hoewel ik heel blij wordt van mooie [duurzame] spullen en dankbaar ben voor wat ik heb, rust mijn dankbaarheid in werkelijkheid op andere, elementaire zaken – mijn kinderen zijn gezond en veilig, mijn familie en vrienden zijn gezond, we hebben een dak boven ons hoofd, we leven in een relatief veilige samenleving, we hebben iedere dag te eten – en niet zozeer op “altijd maar meer (geld) hebben”.

Heiligt het doel van een groene commerciële blogger de middelen?

Desalniettemin “krijg” ik veel spullen. Heb ik die allemaal “nodig”? Nee. Absoluut niet. Is dat milieuvriendelijk? Nee. Absoluut niet. Maar waarom zeg ik dan ja? Omdat ik soms oprecht geloof dat het kan helpen om meer mensen milieuvriendelijker te laten leven. Mijn meisjes hebben best wel veel speelgoed. Een groot deel is #gifted. Zoveel speelgoed hebben ze echt niet “nodig”. Maar ik merk wel dat door filmpjes te posten in mijn Instagram stories, foto’s te plaatsen op mijn Instagram of artikelen te schrijven op mijn blog over houten speelgoed, dat steeds meer mensen de overstap maken naar duurzaam speelgoed. Dat zie ik dan ook als een win-win-win situatie: steeds meer mensen kiezen duurzaam, mijn meiden genieten intens van wat ze hebben en het bedrijf krijgt exposure. Als ik denk dat het doel de middelen heiligt, zeg ik ja, ook al hebben we het niet “echt” nodig. Mijn blog is er om te inspireren. Ik wil laten zien dat groener leven niet gelijk staat aan op een houtje bijten of “saai” of “lelijk”. Milieuvriendelijk leven is mooi, leuk, inspirerend, gezellig en fijn. Mooie duurzame producten in gebruik laten zien helpt om dat begrip te laten inzinken.

Groen, echt “nodig”, plastic vrij

Maar dat is een wankel evenwicht. Ik ben ook maar een mens. En dan ook nog eens een mens dat houdt van mooie spullen. Soms moet ik echt streng zijn en altijd heel helder. Het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat het alleen “groene” producten zijn waar ik “ja” tegen zeg. Maar als een bedrijf vraagt of ik producten wil hebben, dring ik er altijd op aan dat ik zelf producten mag kiezen, zodat ik zeker weet dat we het écht gaan gebruiken. Vier nieuwe natuurlijke handcrèmes? Ja, leuk, maar we hebben shampoo nodig, dus liever dat en één handcrème. Zes deo’s? Ja, fijn, maar liever een paar weggeven in een winactie en voor ons dan tandpasta. Ik denk altijd na over wat we nodig hebben en wat ik kan weggeven. Ik werk ook andersom: als we iets nodig hebben, kijk ik eerst of ik dat als barter deal kan verdienen.

Verder vraag ik aan bedrijven die ik nog niet zo goed ken en dus hun verpakkingsmethodes niet ken, of ze plastic vrij willen verzenden. Ik geef vaak ook aan dat ik een hergebruikte doos prima vind. Het hoeft niet fancy verpakt te worden. Dit kun je zelf ook altijd doen trouwens! Je hebt bij de meeste bestellingen de mogelijkheid om “extra opmerkingen” te plaatsen. Zet daar neer “graag zo min mogelijk plastic gebruiken bij verpakking en verzending svp. Bij voorbaat dank!”.

Op onze zolder staat een grote kast, waar ik het verpakkingsmateriaal bewaar van bedrijven: dozen, wraps, enveloppen. Het verpakkingsmateriaal in dozen gebruiken Isaya en ik voor knutselprojecten – in mijn IG stories laat ik regelmatig zien wat je ermee kunt doen. De dozen gebruiken wij en mijn familie als we zelf iets moeten posten. Zo wordt alles netjes hergebruikt. Wat we niet hergebruiken wordt uiteraard gerecycled.

Een ander milieuvriendelijk aspect aan het werk dat ik doe is dat ik thuis werk [los van drie of vier events en meetings per maand]. Dat scheelt onder andere uitstoot van CO2 door vervoer naar een werkplek. Naar afspraken ga ik met het OV, we huren een keer in de paar maanden een auto voor familiebezoeken en verder doen we alles op de fiets of lopend.

Vergelijken of beter niet?

Van de week keek ik een YouTube video van een moeder uit de States die ik al een hele tijd volg. Ze deed een schoonmaak video en ik was echt in shock. Ze had een lading chemische schoonmaakmiddelen gekocht voor de video. Deze zaten in plastic wegwerpzakjes. Ze maakte de keuken schoon in de video en gooide 40% van de inhoud van haar koelkast en haar bijkeuken weg, omdat het eten over datum was of “niet meer goed voelde”. Tijdens het schoonmaken gebruikte ze heel veel schoonmaakmiddelen en liet de kraan lopen, terwijl de televisie op de achtergrond non stop aanstond, ook al keek er niemand.

Ik werd een beetje moedeloos en dacht “dit is dus hoe miljoenen mensen leven. Zonder enig besef van wat hun gedrag voor effect heeft op het milieu.” Dan vraag ik mij nors af waarom YouTubers met miljoenen volgers niet milieuvriendelijker leven en wat een impact het zou hebben als ze het wel deden. Zoals ik eerder in deze blog al schreef, snap ik heel goed dat het soms lastig is om “nee” te zeggen tegen grote bedrijven. En als je miljoenen volgers hebt, zijn de nullen waar je “nee” tegen zegt veel groter. Maar in feite zijn die bedragen hetzelfde voor mij als voor iemand met een paar miljoen volgers. Dus waar is de integriteit?

Jij en ik maken het verschil

Maar ik laat deze gedachtengang eigenlijk na een minuut of tien weer los. Want ik geloof niet in vergelijken. Op geen enkel gebied in het leven. Nooit. En nergens. Ik ben ik. En jij bent jij. Vergelijken is, als je even goed over nadenkt, in alle opzichten zinloos. En als het op het milieu aankomt al helemaal. “Ja, maar ik eet al vegetarisch. Vleeseters moeten eerst maar eens minderen.” of: “Ja, maar de grote bedrijven zorgen voor de meeste vervuiling, wat maakt mijn plastic broodzak nou uit?” en: “De overheid moet eerst maar eens wat doen hoor”. Geen enkele van deze gedachten gaat een verschil maken. Als we daarentegen allemaal in de actiemodus komen, los van wat de buurman, je familie, een YouTuber, de overheid of een groot bedrijf doet, kan dat wél een immens verschil maken! Een katoenen broodzak worden miljarden herbruikbare broodzakken in plaats van plastic zakken in de zee. Een veganist, worden miljoenen veganisten, die allemaal duizenden liters water per dag besparen. Miljarden katoenen broodzakken betekent trouwens ook geld voor bedrijven, dus die zullen meekomen. Miljoenen veganisten betekent dat de overheid wel moet volgen. Wij – wij mensen! – jij en ik zijn degenen die het verschil kunnen maken. En gelukkig zijn er ook YouTubers, zoals MrBeast, die zich wel inzetten voor een gezondere aarde.

Wat kan ik verbeteren?

Goed. Neemt niet weg dat ik het beter kan doen. In mijn persoonlijke leven probeer ik dat iedere dag, iedere week, iedere maand, ieder seizoen, ieder jaar. Ik zet iedere dag braaf de douchewekker zodat ik niet langer dan 5 minuten onder de douche sta. Ik haal iedere week mijn boodschappen plastic vrij op de markt. We eten veganistisch, gebruiken wasbare luiers voor Alela, hebben een plastic vrije keuken en badkamer, Ik zoek iedere maand en ieder seizoen een nieuw, groter milieudoel om aan te pakken, zoals de droger de deur uitdoen. En ieder jaar pak ik een nieuw thema op: vorig jaar natuurlijke cosmetica en dit jaar duurzame kleding. Absoluut niet compromisloos of zonder strijd, maar dat is voer voor een andere blog. Maar wat kan ik verbeteren als het gaat om mijn werk als commerciële blogger?

Ten eerste wordt het tijd dat ik pakketjes op een post punt laat bezorgen. Ik woon in de stad dus staan er iedere dag drie of vier verschillende bezorgdiensten in de straat. Ik kan denken “ze zijn er toch wel, dus ze kunnen net zo goed mijn pakketjes bezorgen”. Maar als ik dat denk, dan is de kans groot dat andere mensen dat ook denken. Ergens moeten we beginnen. Als de postbode maar één rit naar een post-punt moet maken [waar ik vervolgens met mijn fiets heen tuf of naartoe loop], in plaats van door tig verschillende straatjes moet rijden, stoppen en opstarten, scheelt dat natuurlijk enorm veel. Ook ga ik vanaf nu duidelijker in gesponsorde en affiliate blogs aangeven hoe je de producten zo milieuvriendelijk mogelijk kunt bestellen of kopen.

Verder is “nee” zeggen tegen samenwerkingen een ongoing iets. Kritisch blijven en samenwerkingen met grote bedrijven afwijzen is niet iets dat je één keer doet en dan onder de knie hebt. Het is een verleiding of valkuil waar je bij ieder verzoek opnieuw omheen moet zien te dansen.

Dus kan een commerciële blogger milieuvriendelijk te werk gaan?

Ja, ik denk dat het kan. Ik denk dat je als commerciële blogger zo milieuvriendelijk mogelijk kan leven en werken. En niet alleen als je over milieuvriendelijk leven en opvoeden schrijft natuurlijk! Ook of juist als je blog over andere dingen gaat, kun je allerlei bewuste keuzes maken en zo mensen inspireren om groener te gaan leven! Maar ook als je een ander commercieel beroep hebt, zijn er dagelijks kleine en grote aanpassingen die je kunt maken. Als “the inside man” ben jij juist de aangewezen persoon om verandering op gang te brengen! Doe je mee?